Marloes Hingstman (33) is vanaf de start als communicatieadviseur betrokken bij Nationaal Programma Groningen. Het zijn bijzondere dagen voor haar. Ze is zwanger en staat op het punt met zwangerschapsverlof te gaan. Maar fanatiek en betrokken als ze is, ze gaat er tot en met de laatste dag vol voor.
“In de laatste dagen voor mijn zwangerschapsverlof schrijf ik deze blog. Normaal motiveer ik collega’s om dit te doen, deze keer is het aan mijzelf. Al snel trek ik de conclusie dat een ander helpen met een blog voor mij toch wel iets makkelijker is. Zwanger zijn, corona, veel thuiswerken. Een bijzondere periode. Maar ook fijn dat je in deze tijd zo goed thuis kan werken en dat het na de eerste paar coronaweken qua hoeveelheid werk weer aanvoelde als ‘normaal’.”
Terug naar de laatste dagen voor mijn verlof
“Aan de ene kant heel druk met het schilderen van de babykamer maar aan de andere kant ook, nog net zoals anders, druk bezig met mijn werk. Op sommige momenten heb ik zelfs niet eens het idee dat ik er een paar maanden tussenuit ga. Er liggen nog zoveel leuke communicatieklussen. Maar goed, straks als ik weer terug ben zijn er weer andere interessante projecten om op te pakken. Werk blijft er altijd wel. Toch heb ik mijn zinnen nog wel op een aantal dingen gezet. De laptop voor een paar maanden uitzetten kan ik pas als die klaar zijn. De eerste is de communicatiestrategie afmaken. Check; dat is klaar! Werk overdragen aan mijn vervangster Hilde Gerlofs; check ook klaar! Ondertussen word ik, terwijl ik dit schrijf, even afgeleid door een vraag op Twitter. Daar moet ik altijd extra mijn aandacht bij hebben. Ik vind het belangrijk om vragen te beantwoorden en dit zo snel mogelijk te doen. Het is goed dat ze gesteld worden. Toch is het niet altijd makkelijk, voor je het weet beantwoord je met de beste bedoeling een vraag en valt het helemaal verkeerd. Ik blijf erbij dat iemand even opbellen en iets uitleggen het fijnste werkt. Een reactie kan op meerder manieren op iemand overkomen en dat pakt niet altijd goed uit. Terug naar mijn blog.”
Ik blijf erbij dat iemand even opbellen en iets uitleggen het fijnste werkt. Een reactie kan op meerdere manieren op iemand overkomen en dat pakt niet altijd goed uit.
Mijn laatste werkdag: het beoordelen van de Toukomstprojecten begint
“Er is één project dat voor mij pas in de laatste uren voor ik mijn computer uitzet klaar is. Dat is Toukomst. Een project dat al sinds september vorig jaar veel tijd vergt en waar ik met veel plezier aan meewerk. Dit soort projecten is waarom ik bij Nationaal Programma Groningen werk. Niet zelf dingen bedenken maar samen met Groningers. Aan de slag met projecten waar zij behoefte aan hebben. En vervolgens daar de communicatiestrategie op aan laten sluiten en regelmatig checken of je nog met de goede dingen bezig bent. Zo niet, dan daarop inspelen en de communicatie aanpassen. Het beoordelen van de Toukomstprojecten begint op mijn laatste werkdag. De eindredactie van de Toukomstkrant, het schrijven van een persbericht en alle andere communicatieacties die in gang gezet worden om het beoordelen onder de aandacht te brengen. Een leuke laatste klus met een prachtig resultaat, maar liefst 59 Toukomstprojecten, dat veel energie geeft om mee af te ronden. Een mooi moment dus. Als deze blog geplaatst wordt geniet ik inmiddels van mijn verlof. Tot in februari 2021!”
